‘Ik vind de baby stom!’

Door Maartje – Wat hadden we het gezellig. We hebben een heleboel uren gespendeerd in babywinkels, ze vertelde eindeloos lange verhalen aan haar zusje in mijn buik en ze keek er zo naar uit om haar te ontmoeten. Ik had er alle vertrouwen in dat het helemaal goed zou gaan. Inmiddels zijn we dik een half jaar verder, en gaat het toch iets moeizamer dan ik had gedacht.

Toen ik zwanger was, vond ze het nog zo leuk

‘Mama wanneer komt de baby nou?’ ‘Mama ik wil mijn zusje zo graag zien!’ ‘Mama zullen we nu aan de dokter vragen of ze er al uit mag?’ Echt, mijn dochter kon niet wachten! In winkels was ze nog sneller op de babyafdeling dan ik en een groot deel van de babykleertjes is door mijn dochter uitgezocht. Ze leek het toen allemaal zo leuk te vinden!

Aandacht verdelen

Ze was al gewend om mijn aandacht te moeten verdelen met haar broer. Daarom ging ik er niet vanuit dat dat een moeilijk punt zou worden. Al snel na de geboorte van mijn jongste bewees ze het tegendeel. ‘Mama nu moet ze naar bed’, ‘Mama nu wil ik op schoot’, ‘Oma hou jij de baby maar even vast’. Het begon nog subtiel, maar even later zei ze doodleuk ‘Ik vind de baby gewoon heel stom en ik wil haar niet in huis hebben!’

Erover praten

Ik geloof erin dat je heel veel kunt oplossen door te praten. Dat hadden we tijdens mijn zwangerschap al gedaan, maar dat had toch niet het gewenste effect. Toen vond ze het namelijk geen enkel probleem dat ik veel met de baby bezig zou zijn. Mijn dochter wilde me dan helpen en ze zou gewoon gezellig bij ons komen zitten.

Klonk leuk allemaal. Totdat ze dus steeds duidelijker liet merken dat ze de baby toch niet zo leuk vond. We hebben er talloze gesprekken over gevoerd en ze lijkt me heel goed te begrijpen. Ze begrijpt dat haar zusje nog klein is, en dat ik nu nog heel druk met haar ben. Ze weet ook dat dat anders wordt als ze wat groter is. Als ik met haar praat, lijkt ze het te snappen. Totdat ze opeens weer alle aandacht op gaat eisen…

1 op 1 tijd

Het leek mij een goed plan om voor wat meer 1 op 1 tijd met haar te zorgen. Ik ging lekker even weg met haar, zonder de baby. Die bleef dan bij papa of ik vroeg iemand anders om op te passen. We hadden het ontzettend gezellig en ik merkte dat het voor ons allebei goed was om even met zijn tweetjes te zijn. Nu was het weer zoals tijdens mijn zwangerschap. Toen waren we veel aan het voorbereiden voor als de baby zou komen, maar de baby was er natuurlijk nog niet. Mijn zoon had weinig interesse in winkels en babyspullen, dus toen waren we ook veel met zijn tweetjes.

Miste ze dat?

Achteraf denk ik dat ze die 1 op 1 tijd heel erg miste. Maar ja, hoe los je dat op met een pasgeboren baby in huis? Nu ze iets groter is, is het wat makkelijker om oppas te regelen. Maar in de eerste maanden vond ik het heel lastig.

Inmiddels gaat het allemaal iets beter, maar nog lang niet zoals ik had gehoopt. Ze speelt steeds vaker met haar zusje en ze zegt steeds vaker dat ze lief is. Hopelijk blijft dat zo doorgaan!