Help, ik wil nog een baby!

Door Evy – Maar jij bent toch depressief enzo? Zei mijn beste vriendin toen ik vertelde dat het wel een beetje begon te kriebelen om nog een keer zwanger te raken. Ja, ik kamp inderdaad met een postnatale depressie. Maar dat gaat steeds beter. Laatst verklaarde ik mezelf als voor genezen, maar daar was mijn hulpverlener het nog niet helemaal mee eens.

Stapje voor stapje

Na de geboorte van mijn jongste kwam ik in een postnatale depressie terecht. Het ging absoluut niet goed met me. Maar sinds ik hulp heb, gaat het stapje voor stapje beter. Weten jullie bijvoorbeeld nog dat ik in september vertelde dat ik niet fulltime voor mijn kinderen kon zorgen? Ze gingen toen 3 dagen in de week naar het kinderdagverblijf, op advies van mijn psycholoog.

Ik kreeg wat meer ademruimte en toen begon ik echt te herstellen. Met ups en downs, dat wel. Maar het ging steeds een beetje beter. Ik begon weer te genieten van de tijd met mijn kinderen. In plaats van thuis te zitten ging ik leuke dingen doen, en ik begon ze steeds meer te missen als ze op het kinderdagverblijf waren.

Dat vond mijn psycholoog een erg goed teken en daarom hebben we samen besloten om ze minder vaak te brengen. Op maandag en vrijdag gingen ze nog, maar niet meer iedere woensdag. De ene woensdag wel, de andere woensdag niet. Maar nadat ze een woensdag bij me waren geweest, wilde ik ze de week erna helemaal niet meer wegbrengen. Dus nu gaan ze nog maar twee dagen, en ik hou ervan!

Kriebels voor een derde

Als kind droomde ik van een groot gezin. Mijn plan was om in een boerderijtje buitenaf te wonen met genoeg ruimte voor veel kinderen. Zeker vier, dacht ik altijd. Maar over een postnatale depressie dacht ik geen seconde na. Alles is dus anders gelopen, maar de wens voor een groot gezin is nooit verdwenen.

Is het verstandig?

De vraag is nu of het verstandig is. Ik ben nog nog niet volledig genezen en de kans op nog een postnatale depressie is groter als je het al eens gehad hebt. Daarom adviseert mijn psycholoog om nog even te wachten. Het gaat nu namelijk de goede kant op, maar ze vindt het verstandig om te wachten totdat ik wat langer stabiel ben.

Mijn man

Ik beslis er natuurlijk niet alleen over. Mijn man wilde altijd graag 3 of 4 kinderen. Maar hij is bang dat ik weer zo depressief word als vorig jaar. Daarom twijfelt hij. Ik snap dat heel goed, maar ik weet zeker dat ik nu eerder aan de bel zou trekken. Toen deze postnatale depressie begon, wist ik niet wat er aan de hand was. Nu zou ik het veel sneller herkennen, en zou het niet zo uit de hand lopen.

Binnenkort gaat mijn man een keertje mee naar mijn psycholoog en gaan we het erover hebben. En hoe het dan verder gaat, zal ik jullie vertellen in mijn volgende blog.