Allergietestdagen en de uitslag

Door Nadine – Zoals jullie misschien al weten, heeft Floortje tot een week of 6 onafgebroken gehuild, gekrijst en ze sliep alleen maar op ons, sabbelend op onze pink. Deze tijd was slopend voor ons alle drie. Toen we bij de kinderarts terechtkwamen, had zij aan een paar vragen en wat onderzoek genoeg om ons dieetvoeding (eerst Pepti, dat werkte niet, dus Neocate) mee te geven. Wij hadden meteen een ander kind: vrolijk, onafhankelijk voor zover ze dat kon zijn op die leeftijd en vooral een meisje met een rustige buik. Dit is de short version, maar de voorgeschiedenis is wel belangrijk om te weten waarom we moeten testen.

Laatst werden we dus gebeld dat er testdagen moesten worden ingepland. Ik streste behoorlijk, want het ging net zo goed. Maar wat moet, dat moet.

Allergietestdagen

6 februari. Floortje en ik waren keurig op tijd in het ziekenhuis. We meldden ons voor de afspraak van 08.00 uur, maar op de verkeerde afdeling. Snel met de lift naar de volgende en ja hoor, daar stond ze geregistreerd. Ze had gelukkig een kamertje voor zichzelf en de lieve verpleegkundige legde uit dat ze drie keer “geprovoceerd” zou worden: twee pipetjes met respectievelijk 30 en 50 ml en daarna een fles van 200 ml. Ze had gelukkig ‘s ochtends thuis al wel wat gehad, dus zo’n probleem maakt ze niet van twee keer alleen even mogen proeven, dacht ik in mijn naïviteit.

Wachten

Er zit steeds een behoorlijke tijd tussen het toedienen en die moet je dan zien te overbruggen. Met die twee pipetjes achter de kiezen begon het blèren natuurlijk al, want als je iets proeft, maar niet mag eten, zou ik ook boos worden. Dus we liepen wat over de gang, we bekeken alle mooie plaatjes en ze speelde zowaar met de spulletjes in de box. Eenmaal terug op de kamer kwam de verpleegkundige en die bemerkte al wat pukkeltjes en uitslag. Hmm, dat had ik ook al gezien, maar ik bemoeide me er zo min mogelijk mee om het niet te beïnvloeden.

Slapen

Eindelijk mocht ze de 200ml-fles. Daarna was ze zo moe, dat ze bijna direct in slaap viel. Dat mag ook; kindjes mogen hun eerste slaapje gewoon uitslapen. Toen ze na drie kwartier wakker werd, kwam de verpleegkundige weer langs om opmerkingen te noteren en nu ook weer zag ze wat rode pukkeltjes rond haar neus en mond. Ze liet ook veel windjes (dat was mij ook al opgevallen, maar niet via het gehoor…) en alles werd netjes opgeschreven. Na het controle-halfuur (er kan in een half uur heel veel misgaan, daarom moet je per se blijven) mochten we naar huis.

Thuis

Floortje was niet huileriger of anders dan normaal, maar het was wel opvallend dat die pukkeltjes niet weggingen en dat ze haar papfles niet wilde ‘s avonds. Ze had die nacht niet zo goed geslapen (wij dus ook niet), maar de verkoudheid zat haar ook erg in de weg.

De volgende dag ging ik met m’n moeder en Floortje naar de dokter (andere reden), en die bemerkte dat ze berg heeft. Ik had inderdaad wat schilfertjes op haar hoofdje ontdekt, maar hij vertelde dat de pukkeltjes op haar gezicht daar ook vandaan kwamen. Althans, dat kwam vaak voor, zei hij. Hmm.

13 februari. Floortje en ik waren iets minder keurig op tijd in het ziekenhuis en ze had ook nog niets gedronken, dus de stemming zat er al goed in. Weer dezelfde tests en een krijsend kind, want er lag natuurlijk deze keer geen bodempje in haar maag. We zagen niets bijzonders gebeuren en ook ‘s nachts ging alles goed, dus wij waren er behoorlijk van overtuigd dat ze de eerste keer koemelk had gekregen en de tweede keer haar eigen voeding. Dat werd nog eens extra ondersteund door het feit dat ik dacht dat ik het proefde.

23 februari. De kinderarts belde me en ze vroeg naar onze bemerkingen. De test is zo dubbelblind; dat niemand weet wat ze wanneer gehad heeft. Dus de kinderarts maakt na mijn verhaal de envelop open en zegt bijna verbaasd dat ze de eerste keer Neocate (haar dieetvoeding) heeft gehad en de tweede keer gewone voeding (koemelk). Ik viel bijna van m’n stoel, als ik niet in bed lag vanwege m’n rug. Maar, zei de arts, een ochtend is nog niet zeven flessen op een dag. Dus kijk het goed aan en als je merkt dat ze last krijgt in haar buik, dan bel je maar weer meteen naar ons.

Dat vond ik een heel fijne back-up; sowieso hebben wij ons in het ziekenhuis en speciaal door deze arts al die tijd zo goed begrepen en gesteund gevoeld.

Nu

Sinds donderdag 23 februari zijn we druk met het ombouwen en Floortje vindt het allemaal wel prima. De gele, zure tandjesluiers waren er al, dus we wisten dat de voeding daar geen invloed op had. We zijn iets sneller door het ombouwschema gegaan, omdat ze al 5 maanden is en dan kunnen haar darmen dat prima aan. Inmiddels zitten we dus weer volledig op Nutrilon 1, die tot 6 maanden is, en als we deze potten op hebben, mogen we van de arts al naar Nutrilon 2.

Wauw…

Tja. Wauw. Dat is wat ik dacht ja, toen ik het hoorde. M’n kindje is dus niet lactose intolerant, wat haar in haar verdere leventje zoveel voordeel gaat opleveren. Ze was “gewoon” een van de zovelen die koemelk eerst niet kunnen verteren, maar later in hun eerste jaar wel. En dat is voor haar goed nieuws!!

Wauw was ook mijn reactie toen ik zeven van de tien potten dieetvoeding afbestelde bij de apotheek. Deze testen zijn bedoeld om de zorg te ontlasten; om niet onnodig dure dieetvoeding te blijven vergoeden als het niet nodig is. Op aanraden van de apotheek zelf heb ik toen tien potten besteld, omdat we anders heen en weer bleven rijden. Ik werd echt heel rude behandeld, want “nu bleven zij met zeven potjes zitten” en ik moet zeggen dat ik niet meer netjes bleef aan de telefoon. Ze moest even overleggen en daarna klonk ze al anders, er zouden drie potten worden thuisbezorgd. Alsof Floortje het enige kindje is dat deze voeding nodig heeft… de spanning heb ik even goed op die mevrouw afgereageerd en ik vond dat ik in m’n recht stond ook! Je probeert de zorg te ontlasten door ze terug te geven en dan zo’n toon aanslaan? Daar had ze de verkeerde voor aan de lijn 😉

Verder

Wij kijken dit een paar weken aan, maar we merken geen wezenlijk verschil. Als die uitslag echt bij dat berg hoort, dan is er dus niets aan de hand. De gele, zure, slijmerige tandjes-/verkoudheidsluiers zouden wel mogen stoppen van mij zo langzamerhand, maar dat heeft gelukkig niets met allergie te maken. Ons meisje mag dus tot nader order koemelk hebben!

 

Nadine is op 25 september 2016 moeder geworden van Floortje. Floortje heeft wat opstartproblemen gehad, maar nu gaat het heel goed met haar. Nadine is getrouwd met Peter. In het dagelijks leven geeft ze Nederlands op een middelbare school. Op sportief gebied liggen de activiteiten nu even stil, maar anders loopt ze graag hard.