Tips voor ouders van een te vroeg geboren baby

Door Tiffany – Laatst schreef ik een artikel met 5 tips voor de omgeving over hoe om te gaan met ouders van een te vroeg geboren baby en vandaag geef ik 7 tips voor ouders.

Toen Roan op de NICU terecht kwam ben ik heel het internet afgestruind naar tips over hoe ik met deze situatie om moest gaan. Hierbij mijn tips voor jullie.

Rust!

Je brengt uren/dagen/weken/maanden door in het ziekenhuis en dat is super goed van je, maar denk ook aan jezelf. Een keer een avondje thuis blijven is niet erg, het is juist erg belangrijk om even bij te tanken. Uiteindelijk heeft je kindje er meer aan als jij uitgerust bent dan dat je dadelijk door al het heen en weer reizen oververmoeid bent. Ga ook niet als je weer thuis komt gelijk over op de orde van de dag en het huishouden doen, want dat kan wel even blijven liggen. Probeer bijvoorbeeld even te slapen.

Houd een dagboek bij

Er komt een hoop op je af als je baby in het ziekenhuis ligt, vooral in het begin kan er elke minuut wat veranderen. Schrijf alles op in een boekje en leg dat bij de couveuse, de verpleging vindt het namelijk ook heel leuk om in het boekje te schrijven. Zo kun je later als je er aan toe bent alles teruglezen en voor je kindje is het later ook een mooi aandenken.

Geurdoekjes

Ik heb tientallen hydrofiele washandjes gekocht en droeg er twee in mijn bh en zodra ik wegging stopte ik er één bij Roan in de couveuse onder zijn hoofdje, zo was ik toch een beetje bij hem.
Koop vooral een gekleurde want wit wordt door het ziekenhuis gezien als hun eigendom.

Vrolijk de boel op

Die paar vierkante meter die voor nu even het huis zijn van jouw kindje is vrij sober ingericht. Vrolijk het op! Vaak maakt de verpleging een naamslinger wat de boel al opvrolijkt, maar je kunt er zelf ook nog heel wat van maken. Koop gekleurde hydrofiel doeken om je baby onder te laten slapen in de couveuse, hang een quote of plaatjes aan de couveuse en neem een dekentje mee om over je baby heen te leggen als jullie gaan buidelen. Maak het je eigen, dat voelt gelijk een stuk prettiger je zult er toch een goed aantal uren gaan doorbrengen de komende tijd.

Maak foto’s

Het is misschien niet het eerste waar je aan denkt of mee bezig bent, maar maak alsjeblieft veel foto’s. Zie je baby groeien en veranderen, over een paar maanden kan je je namelijk niet meer voorstellen hoe het ooit geweest is. Leg ook elke mijlpaal vast. Eerste keer in bad? Foto! Voor het eerst uit een flesje gedronken? Foto! Van de monitor af? Foto! En als je kindje ook een sonde in heeft en deze er per ongeluk een keer heeft uitgetrokken vraag dan of ze er niet gelijk een nieuwe in willen doen, maak foto’s zonder sonde, dat is gelijk een ander gezicht. Dit moment dat jullie nu meemaken is heel speciaal leg het vast zoveel als je kunt, verpleging maakt ook graag foto’s van jou met je baby als je erom vraagt. Neem trouwens ook zeker een kijkje op Earlybirdsfotografie.nl! Zij komen namelijk gratis een fotoshoot doen van jullie en jullie kleintje in het ziekenhuis om deze bijzondere tijd vast te leggen.

Rooming in

Zodra het naar huis gaan dichterbij komt, vraag dan of er een mogelijkheid is om een dagje rooming in te doen. Als je op de afdeling bent doe je natuurlijk al een hele hoop zelf met je baby, maar een hele dag en nacht doorbrengen is toch een ander verhaal. Je kleintje maakt allerlei geluiden, prematuren staan er vooral om bekent kreun/pers geluidjes te maken tijdens het slapen. Om met een gerust hart en meer informatie thuis te komen en de nacht te doorstaan is het fijn als je al een nachtje met je baby hebt geslapen. Vertrouw je iets niet dan staat de verpleging voor je klaar om je te informeren of te helpen. Wij hebben dit niet gedaan en wat heb ik daar de eerste paar dagen spijt van gehad, het had een hoop twijfel en onzekerheid weggenomen.

Praat met elkaar

Praat over wat je meemaakt met je omgeving en vooral met je partner. Zo maak je duidelijk aan je omgeving wat jullie meemaken en met je partner kan je bepaalde onzekerheden of geluksmomentjes delen. Jullie staan dan wel allebei in dezelfde situatie, je maakt allebei toch alles anders mee. Zo kan mijn partner alles heel goed relativeren en dat heeft mij op sommige moment heel goed geholpen om niet in complete paniek te raken. En als praten met je omgeving of partner niet helpt om alles te verwerken dan is het ook echt niet erg als je daar professionele hulp voor zoekt. Het kan juist erg fijn zijn om even te praten met iemand die niet zo dicht bij alles staat.

Tiffany is op 5 september 2016, na een zwangerschapsduur van 30 weken, mama geworden van Roan. Roan woog maar 1025 en hij was dus naast prematuur ook dysmatuur. Na 60 dagen ziekenhuis mocht hij naar huis. Tiffany woont samen met Martijn, met wie ze twee jaar samen is. Verder hebben ze een hond; Tibbe. Tiffany werkt en studeert, ze werkt in de gehandicaptenzorg en ze gaat een dag in de week naar school om haar diploma te halen. Je kunt Tiffany ook volgen via haar Instagramaccount.