Quarantaine; ik word gillend gek!

Door Maartje – Week 5 is begonnen. Het lijkt eeuwen geleden dat alles nog normaal was. Wat kan er veel veranderen in zo’n korte tijd en jee, wat vind ik het heftig. Thuis met drie kinderen, op elkaars lip, twee kinderen helpen met schoolwerk, zorgen voor een kleintje die ook best veel aandacht vraagt, de hele dag door politieagentje spelen, aftellen tot bedtijd…. Ja ik biecht het maar gewoon op, dat doe ik. En dat er af en toe wijn in mijn koffiemok zit, zal ik ook niet ontkennen.

Thuisquarantaine

Het hele land zit natuurlijk in quarantaine, maar wij hebben nu al twee keer meegemaakt dat we echt geen stap buiten de deur konden zetten. De eerste keer waren de 2 jongsten en ik verkouden. Het waren corona-achtige klachten en dan moet je natuurlijk thuis blijven. Toen dat net een paar dagen over was, kreeg de middelste koorts. Zonder corona klachten, gelukkig, maar weer moesten we allemaal thuis blijven.

Gelukkig hadden we beide keren net de weekboodschappen in huis en we hoefden het huis dus niet perse uit. Maar man, wat voel je je dan opgesloten! Je mag nog niet eens een stukje gaan wandelen, je mag niet verder komen dan je eigen tuin. Dat was niet zo goed voor mijn eigen gemoedstoestand kan ik je vertellen. Met zijn allen op elkaars lip, ruziënde kinderen, kinderen die zich vervelen en vragen wanneer ze nou eindelijk weer bij vriendjes en vriendinnetjes mogen spelen…

Ietsje vrijer

Toen iedereen weer klachtenvrij was, hadden we weer een klein beetje meer vrijheid. We gaan regelmatig even een stuk lopen of fietsen om het huis uit te kunnen. Speeltuinen vermijd ik, waar de kinderen dan weer boos om worden… Maar in de speeltuintjes bij ons in de buurt is het vaak best druk en niemand houdt afstand, dus dat slaan wij nog even over. Gevolg: boze kinderen, gezeur, geschreeuw, uitgemaakt worden voor ‘stomste moeder van de hele wereld’, enzovoort…

Waar ik vooral knettergek van word, is het zeuren, zeiken, drammen… Het is echt een gezeik hier in huis. Als ze elkaar lucht inademen worden ze al boos op elkaar. Maar toch willen ze in dezelfde ruimte blijven, even op je kamer spelen is altijd ‘stom’. Dus; ruzie, ruzie, ruzie, ruzie, ruzie… Soms ga ik zelf maar even boven zitten om het te ontvluchten.

Aan het einde van de dag

Aan het einde van de dag ben ik helemaal op. Ik biecht op dat ik aftel tot bedtijd en de klok ook wel eens iets anders heb gezet. Even een kwartiertje of een halfuurtje smokkelen, en dan: rust! Beentjes op de bank, Netflix aan, wijntje erbij. Even tijd voor mezelf. Eindelijk even kunnen ontspannen na de hele dag op mijn tenen te hebben gelopen. En wat kan ik daarvan genieten!

Nu merk ik ook hoe lekker het is dat de oudsten op school zitten. Tijdens de slaapjes van de jongste overdag heb ik dan even niemand om me heen die mijn aandacht vraagt. En op schooldagen vind ik het hartstikke fijn wanneer het tijd is om ze weer op te halen en dan vind ik het best wel eens jammer als ze zeggen dat ze bij een vriendje of vriendinnetje gaan spelen. Ook van vakanties geniet ik hoor, maar nu duurt het me gewoon te lang. We kunnen niks, niet even een dagje weg, niet even de kinderen droppen bij familie, niks van dat alles. Zelf vinden ze de situatie niet meer leuk, waardoor ze vervelend worden, dat werkt weer op mijn humeur en dat van elkaar… Het is dus een beetje een neerwaartse spiraal en daar heb ik het momenteel even moeilijk mee. Maar hier even mijn gal spuwen lucht al lekker op. En mocht je je nou ook zo voelen als ik, weet dan dat je niet de enige bent!

Kun jij het nog aan?