Lieve Roan #6

Door Tiffany – In de tijd dat Roan en ik in het ziekenhuis lagen heb ik een dagboekje bijgehouden met alles wat er gebeurde. Voor Roan zodat hij dit later terug kan lezen mocht hij dit willen, en voor mij zodat ik alles op papier kon zetten en niet zou vergeten wat er is gebeurd. Elke twee weken zal er een deel online komen om jullie mee te nemen in de achtbaan waarin wij hebben gezeten. De vorige keer kon je deel 5 lezen, en vandaag deel 6.

Lieve Roan,

Het is inmiddels 4 oktober en ligt nog steeds met een ontstoken hand van een infuus in je couveuse. Je begint al wat meer te reageren maar echt jezelf ben je nog niet. Je hemoglobinegehalte blijkt te laag te zijn en daarom moet je een bloedtransfusie krijgen. Mijn bloed wordt getest, het hele verhaal waarom eigenlijk is volledig langs me heen gegaan maar het blijkt goed te zijn en je wordt in de avond aan een zak bloed gelegd.

Als we in de avond langskomen schrik ik me een ongeluk, en je vader ook. Overal is bloed, het eerste wat ik denk is dat je aan het doodbloeden bent en ergens een enorme wond hebt, tot ik me realiseer dat je een bloedtransfusie aan het krijgen bent en mijn rust komt weer terug. De verpleegkundige snelt naar ons toe en vloekt lichtelijk op haar collega’s dat ze er zo een bende van hebben gemaakt.

Ze checkt de lijn en er blijkt bloed langs te lopen, iets met bloed kruipt waar het niet gaan kan dus ook door de kanten van de lijnen door en ze plakt er snel een plakbandje op om het hopelijk te laten stoppen. Vanwege de transfusie mogen we je niet bij ons laten buidelen maar omdat je wel weer op ons reageert, is het minder erg om enkel je via de gaten in de couveuse aan te mogen raken. Na een paar uur nemen we afscheid van je, ik hoop dat je morgen al weer wat levendiger bent door de transfusie.

Eindelijk weer buidelen.

En dat blijkt inderdaad zo te zijn. Langzaamaan begin je weer jezelf te worden en je kleurtje komt ook weer terug. Janken van geluk is dit. De CPAP heb je niet meer nodig en zit je weer aan de oude vertrouwde flowsnor, nu kunnen we je gezichtje ook weer wat meer zien en dat is heel fijn. Morgen willen ze weer gaan proberen deze af te gaan bouwen en daar zijn we heel blij mee. En jongen laat me je zeggen, na je twee dagen niet bij me te mogen hebben voelt het zo goed om je weer op mijn huid te voelen.

Dit buidelen is niet alleen goed voor jou maar ook voor ons als ouders, het is één van de weinige dingen die wij je kunnen bieden hier. Het is zo mooi om te zien dat zodra je bij ons ligt je hartslag rustiger wordt en je percentage zuurstof omhoog gaat omdat je dieper ademt. Bewijs dat buidelen zo ontzettend goed is voor een prematuur kindje, nee wat zeg ik voor elk pasgeboren kindje!

Rompertjes aan

Op 10 oktober weeg jij precies 1700 gram en mogen we je rompertjes aan gaan doen zodat de temperatuur in de couveuse afgebouwd kan worden. We hebben alleen rompers in maat 44 liggen en als we ze zo vast houden denken we dat je die wel zou passen. Maar niets is minder waar, je zwemt erin! Maar wat maakt dit mij gelukkig, wat zie je er goed uit in een romper kerel! Je flowsnor is er helemaal af en nu heb je enkel nog de sonde die je lichaam in gaat! Je krijgt ook je eerste RS vaccinatie, dit omdat je voor de 32 weken geboren bent. Deze zal je nu elke maand krijgen tot en met april!

Voedingen aanbieden met de fles & borst

We hebben de verpleegkundigen even bestookt met vragen over wanneer we jou voeding mogen gaan aanbieden via de borst. Hier mochten we eigenlijk gelijk mee beginnen, wat fijn. De lactatiekundig werd erbij gehaald en zo had jij je eerste snuffel ervaring aan de borst.

We wegen je voor en na elke borstvoeding om te kijken hoeveel je hebt gedronken. Je drinkt nog niet voldoende om een volledige voeding te halen dus de rest wordt bijgegeven met de sonde. Als wij er niet zijn bied de verpleging jou de fles aan als jij voedingsbereid bent, dit houdt in dat je wakker moet zijn met een voedingsmoment en tekenen van honger moet afgeven zoals smakken. Na een paar dagen oefenen drink je ineens 2 flesjes in 1 dag leeg en wij zijn super trots!

Dag couveuse, hallo open wieg

Jongen wat neem je reuzen sprongen ineens, we kunnen je amper bijhouden zo snel ga je. Op 16 oktober mag je als je 1900 gram weegt in een open wieg gaan liggen na je badje. We maken je klaar voor het badje en voordat je daarin gaat leggen we je op de weegschaal. Het is altijd spannend om te zien hoeveel je nu weer weegt maar nu helemaal, de wieg staat al klaar naast je couveuse maar mag je er ook echt in?

Ja hoor, je weegt net iets meer dan 1900 gram wat fijn, HOERA! Dit betekent ook dat je voor het eerst echt volledig gekleed mag worden en gelukkig hebben we van je oma en mooi pakje in maat 40 gekregen. Na je badje buidelen we nog een paar uur en dan is het moment daar, je gaat in de wieg. De kruiken hebben hem al lekker warm gemaakt voor je, dus koud zal je het niet krijgen. Wat een bijzonder mooi gezicht om jou zo open te zien liggen, je gewoon op te kunnen pakken als we dat willen, geen gaten meer waar onze handen doorheen moeten als we jou willen aanraken of verzorgen, wat een vrijheid!

Tiffany is op 5 september 2016, na een zwangerschapsduur van 30 weken, mama geworden van Roan. Roan woog maar 1025 en hij was dus naast prematuur ook dysmatuur. Na 60 dagen ziekenhuis mocht hij naar huis. Tiffany woont samen met Martijn, met wie ze twee jaar samen is. Tiffany werkt en studeert, ze werkt in de gehandicaptenzorg en ze gaat een dag in de week naar school om haar diploma te halen. Je kunt Tiffany ook volgen via haar Instagramaccount.