prematuur

Lieve Roan #4

Door Tiffany – In de tijd dat Roan & ik in het ziekenhuis lagen heb ik een dagboekje bijgehouden met alles wat er gebeurde. Voor Roan zodat hij dit later terug kan lezen mocht hij dit willen en voor mezelf zodat ik alles op papier kon zetten en niet zou vergeten wat er is gebeurd. Elke twee weken zal er een Lieve Roan online komen om jullie mee te nemen in de achtbaan waarin wij hebben gezeten. Vandaag deel 4.

Lieve Roan,

1025 gram en 36cm, dat is hoe zwaar jij bent en hoe lang jij bent. Daar kun je je niets bij voorstellen tot je het bij je hand houd en ziet dat je daar van kop tot romp precies op kon liggen. Kerel wat ben jij klein en ielig en wat lig jij toch aan ontzettend veel slangetje en andere draadjes. Als ik naast je couveuse lig dan tel ik er al een stuk of 6 en dan ook nog een kapje op je neusje die je helpt om niet alleen maar je focus op het ademen te hebben maar vooral op het groeien, want dat moet je.

Je oortjes hebben nog geen kraakbeen, die moeten steeds teruggevouwen worden om geen rare vorm te krijgen en je lichaam is bedekt met mini blonde donshaartjes. Dat jij gister in mijn buik zat en nu hier in een couveuse ligt is een raar besef om te hebben. Ik weet dat ik zoveel gevoelens zou moeten hebben op dit moment, van alles van jou zou moeten vinden maar ik voel niets.

Ik voel me geen mama en dat vind ik oprecht heel erg voor jou, want ik kan jou op dit moment niet bieden wat een mama aan haar kind zou moeten bieden na een geboorte. Jij moet in een couveuse liggen om te groeien en ik moet over een paar dagen naar huis. Waar ik nu nog heel vaak heen en weer gereden kan worden van mijn kamer naar jou NICU afdeling word dat dadelijk een stuk minder.

Dat besef doet ook pijn. Ik kan nog niet voor jou zorgen, dat moeten anderen doen, ik kan namelijk nog niet staan en als ik dadelijk wel kan staan dan is dat niet lang genoeg om iets met jou te kunnen doen. Het enige wat ik jou momenteel kan bieden is mijn geur, mijn huid, mijn warmte, mijn ademhaling en mijn melk. We buidelen heel wat af de dagen dat ik nog in het ziekenhuis lig, en ik probeer zoveel mogelijk bij jou te zijn.

Naar huis

Na 3 dagen word ik ontslagen uit het ziekenhuis, na de ochtend nog met jou gebuideld te hebben ga ik na de lunch naar huis. In de auto heerst stilte en je vader en ik zeggen geen woord, er mist iets in de auto wat wel mee had gemoeten maar helaas moeten we daar nog even op wachten. Thuis aangekomen komt de klap van het alleen thuis komen en wil ik alleen maar huilen en zo snel mogelijk weer terug naar jou, maar ik moet nog even wachten. Na het avondeten gaan we weer naar je toe om te buidelen. Zo delen we onze tijd in, 2 keer op een dag heen en weer en minsten 3 a 4 uur bij jou blijven.

Overplaatsing

Na 1 week zijn de artsen en verpleegkundigen ontzettend tevreden over jou en ook wij merken dat er eigenlijk nooit alarmen bij jou afgaan. We weten dat de overstap richting High Care er aan zit te komen en dat beangstigt me. We weten dat je hier topzorg krijgt en we zijn net gewend aan alle mensen om ons heen die voor jou zorgen maar naar High Care betekent wel een stapje richting huis.

Na anderhalve week is het dan zo ver en word je vanuit het WKZ overgebracht naar het St. Antonius in Nieuwegein. Je vader en ik zijn er al even wezen kijken en mochten een plekje voor je uitkiezen, we hebben natuurlijk de grootste & rustigste genomen. Er hangt al een slinger en al je spulletjes liggen er ook al klaar. Ik mag mee in de ambulance en je vader rijdt erachteraan.

In Nieuwegein wordt ons verteld dat je misschien weer even aan de CPAP moet vanwege de reis en de energie die dat jou kost dus we zijn erop voorbereid. Als we in de avond terugkomen lig je gewoon nog aan je flowsnor en krijgen we te horen dat je het echt heel goed doet. Je bent de kleinste op de afdeling en meestal komen ze pas vanaf 1500 gram naar High Care dus ze vinden jou extra bijzonder. We mogen tegen alle verwachtingen in met je buidelen en daar genieten we dan ook helemaal van.

Eerste badje

In het weekend mag je voor het eerst in bad, nou ja bad? Je kunt het meer vergelijken met een waterbak van een hond want je bent nog te klein voor het echte bad. Je geniet hier zichtbaar van. Papa doet nog de grootste deel van de verzorging want ik kan het nog niet altijd even lang volhouden, ik word ook nog rondgereden in een rolstoel want de lange weg die we moeten afleggen van de auto naar jouw couveuse is nog te lang. Stiekem vind ik het ook wel eng om jou te verzorgen zo ielig dat je bent ben ik bang dat ik je breek.

Weer terug naar het WKZ

Na anderhalve week in Nieuwegein worden wij op een vrijdagavond gebeld door de kinderarts, dit kan niet goed zijn is mijn eerste gedachte. En wat ik dacht klopt, we dachten al dat er iets aan de hand was toen we vanochtend bij je waren, je alarm ging vaak af en je dipte vaak in ademhaling en hartslag. De kinderarts dacht dat het eraan lag dat we de flowsnor aan het afbouwen waren maar nu word je verdacht op een necrotische darm.

Doodsoorzaak nummer 1 bij prematuren dus wij springen de auto in om jou op te vangen als je aankomt in het WKZ. Echter is er een miscommunicatie en moet het team vanuit daar nog naar jou toe vertrekken, geluk bij een ongeluk want ik mag mee jou ophalen. Als we je opgehaald hebben worden er in het WKZ allerlei foto’s gemaakt van je darmen en er wordt alvast gekeken dat mocht het nodig zijn jou te opereren dat er een kamer voor ons beschikbaar is om in te slapen. Gelukkig is een operatie niet nodig en gaan wij rond 3 uur ’s nachts weer richting huis. Met een dubbel gevoel stappen we in de auto, ga je de nacht goed doorkomen? En hoelang moet je blijven? We zullen zien.

Tiffany is op 5 september 2016, na een zwangerschapsduur van 30 weken, mama geworden van Roan. Roan woog maar 1025 en hij was dus naast prematuur ook dysmatuur. Na 60 dagen ziekenhuis mocht hij naar huis. Tiffany woont samen met Martijn, met wie ze twee jaar samen is. Verder hebben ze een hond; Tibbe. Tiffany werkt en studeert, ze werkt in de gehandicaptenzorg en ze gaat een dag in de week naar school om haar diploma te halen. Je kunt Tiffany ook volgen via haar Instagramaccount.

Een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.