Het consultatiebureau

Door Ylisha – Tja, het consultatiebureau of zoals sommige mensen het ook wel noemen; het consternatiebureau. Het is en blijft iets waar veel ouders moeite mee hebben. De ene treft het en de andere niet.

Consultatiebureau

Toen wij Mijntje hadden aangegeven bij de Burgerlijke Stand, kregen wij binnen een paar dagen bericht van ons consultatiebureau. Doordat Mijntje in het ziekenhuis lag, en wij dus niet bezig waren met dingen zoals post, hadden wij de welkomstbrief van het consultatiebureau nog niet gelezen.
Mijn vriend werd op een gegeven moment erg vaak gebeld door een bepaald privénummer, maar aangezien je binnen een ziekenhuis lastig kan bellen en dan al helemaal op de neonatologie afdeling (waar het gewoonweg niet mag) waren wij moeilijk te bereiken.

Een brief van het consultatiebureau

Mijn vriend is na een paar dagen toch maar eens de post gaan uitzoeken en kwam zo de brief van het consultatiebureau tegen. De volgende ochtend heeft hij meteen gebeld en er bleek al gauw dat zij het privénummer waren dat zo vaak had gebeld. De reden daarvoor was om een afspraak te maken voor de hielprik. Deze vindt meestal plaats in de eerste week na de geboorte van je kindje. Het bloed wat ze afnemen screenen ze op verschillende aandoeningen. Hierbij is de vaste regel; geen bericht is goed bericht. Aangezien Mijntje in het ziekenhuis de hielprik had gehad, was vanuit het consultatiebureau verder geen actie nodig.

Intake

In de tweede week na de bevalling kwam onze wijkverpleegkundige langs. Tijdens deze intake vertelde ze wat het consultatiebureau allemaal doet en wat wij als ouders kunnen verwachten. Ook kregen wij het welbekende groeiboekje (persoonlijk vind ik ‘m echt knullig en lelijk maar goed) die je bij elk bezoek mee moet nemen. Verder was de wijkverpleegkundige ook benieuwd naar onze ervaringen als ouders zijnde en wilde ze weten hoe onze eigen jeugd is geweest. Even een tip, sommige dingen komen in een dossier die alle jeugdverpleegkundige/artsen op jouw consultatiebureau kunnen inzien. Geef goed aan wat je zelf wél en niet in je dossier wil hebben.

Het eerste bezoek

Toen Mijntje een maand oud was moesten we zelf naar het consultatie bureau en jemig, wat was dat een onderneming. Wij waren sowieso al niet zo vaak met haar weggeweest dus dat was al spannend. Maar je moet natuurlijk ook flink wat meenemen. Zomaar de deur uitlopen zit er niet meer in. Dus oké; luiertas check, groeiboekje check, knuffeltje check, autozitje check, kind check. Lets go!

Eenmaal aangekomen bij het consultatiebureau bleek al heel snel dat we iets belangrijks waren vergeten. Een grote warme doek om je kindje in te leggen als ze helemaal uitgekleed zijn en moeten wachten totdat ze naar binnen mogen. Ships! Nou dan maar een vest van mama om de kleine meid heen slaan. En voor de volgende keer moesten we ook maar melk meenemen, want een afspraak kan altijd uitlopen. Oh ja, nog een tweede tip; Het is bloedheet op het consultatiebureau. Dat is natuurlijk logisch met al die kleine kindjes maar als ouder moet je zeker laagjes aan doen want anders smelt je als een zielig sneeuwpopje helemaal weg tot een plasje water 😉

Eigenlijk loopt elk bezoek hetzelfde: Mijntje uitkleden tot aan de luier, wegen, meten, hoofdomtrek opmeten, gecheckt worden door de jeugdarts of jeugdverpleegkundige, eventueel inentingen en dan Mijntje weer aankleden en naar huis. De gegevens van het opmeten et cetera worden altijd in het groeiboekje opgeschreven. Ikzelf zet ze dan nog extra in de Groeigids app.

Onzeker

Mijntje is nu 7 x geweest en het went voor mij nog steeds niet. Gelukkig is mijn vriend elke keer mee geweest en dat geeft toch een extra zekerheid. Het is niet dat ik hele vervelende ervaringen heb gehad maar toch word ik altijd onzeker als ik na zo’n bezoek thuis kom. Ik loop het bezoek altijd nog even na in mijn hoofd en ga dan opeens denken ‘waarom zei de arts dat’, ‘waarom vroeg de verpleegkundige dat’, ‘waarom checkte ze twee keer haar hartje’, ‘waarom moest dat ene specifieke testje nog een keer’. Vaak overkomt zo’n afspraak mij en ben ik niet assertief genoeg om meteen te vragen, wie-wat-waar-waarom en hoe. Dat is een zwakte van mijn kant maar wel iets waar het consultatiebureau rekening mee kan houden, want ik zal vast niet de enige ouder zijn die zo in elkaar zit.

Ik zal nog vaak genoeg naar het consultatiebureau moeten en een echte fan zal ik nooit worden, maar het is absoluut goed dat het er is! De discussie omtrent het consultatiebureau en de werking ervan zal altijd blijven bestaan en de ervaringen zullen ook altijd verschillend zijn, maar het belang van het consultatiebureau, vind ik, is te groot.

Ik ben benieuwd hoe jullie ervaringen zijn? Misschien hebben jullie nog hele goede tips voor mede mama’s en papa’s? Ik hoor ze graag!

 

Ylisha is op 27 februari 2016 mama geworden van Mijntje. Ze is drie jaar samen met haar vriend Wesley. Ylisha heeft de studie musicaltheater gedaan, maar op dit moment heeft ze geen werk. In haar vrije momenten zingt ze graag, ze leest beauty- en lifestyleblogs en kijkt vlogs, ze checkt haar social media en ze droomt weg op de vele Pinterest pagina’s. Verder houdt ze van dansen en sporten, maar dat zit er op dit moment helaas niet in. Ylisha is te volgen op Instagram, Twitter en Snapchat (Ylisha Peters).