De geboorte van Lexxi en Nikki

Anne is dit jaar door middel van een keizersnede bevallen van haar tweeling; Lexxi en Nikki. Een bijzonder verhaal, dat ze vandaag met ons deelt!

Zwanger!

In november 2016 kregen wij te horen dat ik zwanger was van een tweeling! Gijs zou 2 broertjes of zusjes krijgen! Vanwege ernstige rug problemen in het verleden stond het net als bij mijn eerste zoontje vast dat ik een keizersnede zou krijgen, iets wat ik zelf graag wilde in verband met angst voor opnieuw rug klachten.

Geen makkelijke zwangerschap

Het was geen makkelijke zwangerschap. Vanaf 17 weken moest ik het rustig aan doen in verband met harde buiken en de risico’s van een tweelingzwangerschap.

Vroegtijdige weeën

Vanaf 30 weken zwangerschap kreeg ik weeën. Hier voor ben ik verschillende malen opgenomen geweest, met weeenremmers en longrijping. Ook moest ik regelmatig een nacht in t ziekenhuis slapen met medicatie om bij te tanken.

7 op 8 juni sliep ik een nachtje in t ziekenhuis omdat ik door mijn grote buik veel pijn klachten had. Hierdoor kon ik nauwelijks slapen. In t ziekenhuis mocht ik met pijnstillende slaapmedicatie slapen. Voordat je de medicatie krijgt, krijg je eerst altijd een ctg.

Alweer weeën

Op de ctg was duidelijk te zien dat ik (alweer) weeën had. Tijdens de ctg kreeg ik zelfs 1 hele heftige waarbij ik echt niet meer wist hoe ik t had, en waarbij de hartslagen van de baby’s enorm dipte. De verpleging was ook echt even in paniek, maar na nog en uur ctg bleef t rustig, dus ik kreeg de slaap medicatie en ging proberen te slapen…

Ik sliep wel maar was ook regelmatig wakker door de weeën. ’s Morgens kreeg ik weer een ctg en de weeën bleven aanwezig, ik werd gecheckt op ontsluiting maar zat nog potdicht. Ik mocht naar huis.

Thuis zei mijn man, dat hij even naar Ikea wilde. Ik ben meegegaan. Die weeën had ik toch wel en dan kon ik beter afleiding hebben. Daarna hebben we nog samen de zolder opgeruimd en ben ik ’s avonds heel vroeg gaan slapen, ik was zó moe! En wonder boven wonder heb ik ook enorm lekker geslapen die nacht! Ik snapte er niets van!

’s Morgens hadden we een afspraak voor rondleiding op een basisschool voor Gijs. Dat ging prima.’s Middags om 15.00 uur hadden we n afspraak bij de KNO arts voor Gijs. Dit liep enorm uit en terwijl ik in de wachtkamer zat met Gijs en m’n man kreeg ik t in eens heel erg warm, en werden de weeën weer heftiger. Ik wilde t liefst naakt zitten daar!

Om 16.15 uur waren we thuis. De weeën bleven heftig maar ik was al gestopt met timen want t zette toch nooit door. Mijn man zou even naar vrienden gaan een biertje drinken. Ik zei ‘voor je gaat wil ik eerst even plassen, let jij even op Gijs?’

Bloedverlies

Toen ik op de wc zat, zag ik dat ik bloedverlies had. Niet heel veel, maar t was er. En al die weken zeiden ze in het ziekenhuis tegen mij: ‘als je bloedverlies hebt moet je gelijk bellen, dan zet het door!’ Dus ik riep direct naar m’n man: ‘ik heb bloedverlies we moeten naar het ziekenhuis!’ Ik belde het ziekenhuis en inderdaad, we moesten gelijk komen.

Naar het ziekenhuis

Het was inmiddels half 5 en m’n man wilde eerst nog even eten, want die zag de bui al hangen van een lange avond zonder eten. Ondertussen heb ik gauw oppas geregeld voor Gijs en de hondjes, en alle spullen verzameld voor hem en mezelf.

Om 17.00 uur waren we onderweg. Hondjes gedropt en Gijs weggebracht. De weeën waren inmiddels steeds heftiger en ik durfde mijn buik niet los te laten. Die rit naar het ziekenhuis was eh, niet fijn!

Om 17.15 uur in het ziekenhuis aangekomen moest ik gelijk aan de ctg. De verloskundige daar zei gelijk: ‘je ziet er anders uit dan vorige keer, voelt het ook zo?’ Ik zeg ‘ja! Ik geloof dat t nu echt gaat gebeuren’. Ze voelde mijn buik tijdens een wee en zei: ‘ja dit voelt heftig, we kijken even de ctg aan’.

Daarop was de ene wee na de andere te zien, met weinig rust tussendoor, en de hartslagen dipten regelmatig. Na 10 minuten kwam ze terug. Ze wilde ontsluiting checken. Ze voelde en zei ‘ja je hebt wat ontsluiting ik ga overleggen met de gynaecoloog’. Dat duurde echt een eeuwigheid voor me gevoel terwijl ik maar aan het puffen was en mijn man met washandjes mij probeerde te koelen.

3 cm ontsluiting

Om 18.10 uur kwam de gynaecoloog binnen. ‘Ja’ zegt ze, ‘je hebt 3 cm ontsluiting, dus we gaan ze over anderhalf uur halen op de OK!’

Wauw! Eerst blijdschap, opluchting, eindelijk ! Maar al gauw zei de gynaecoloog dat ze dus prematuur zijn en ik me moest voorbereiden op een andere keizersnede dan ik had gehoopt. Ik mocht ze niet bij me houden na de geboorte en ze moesten de couveuse in dus weg bij mama.

De keizersnede

Toen volgden de tranen. Na 10 minuten heb ik mezelf herpakt en de oma’s gebeld om op de hoogte te stellen. Inmiddels kreeg ik gelijk infuus en katheter. Om 19.00 uur ging ik richting de O.K. en om 19.15 uur werd de ruggenprik gezet waar ik niets van gevoeld heb.

Lexxi en Nikki!

Om 19.30 uur lag ik plat op de tafel met m’n man naast me. Om 19.45 uur zei ze, je mag nu meekijken, en om 19.47 uur werd Lexxi geboren. Ze huilde direct en mijn man mocht de navelstreng doorknippen.

Daarna ging ze naar de tafel naast mij waar ze werd gecheckt door de kinderarts. Ondertussen waren ze bij Nikki aangekomen. Haar vruchtzak was nog dicht, toen ze die openmaakte spoot het vruchtwater alle kanten op! Ook zij begon gelijk te huilen. Papa mocht ook deze navelstreng doorknippen en opeens werd Lexxi op m’n borst gelegd! Ze deed het zo goed dat ze even bij me mocht liggen!

Ondertussen werd Nikki nagekeken en ook zij werd bij me gelegd! Hoe fijn was dat! Na 10 minuten moesten ze wel mee met de kinderarts en mijn man ging met de meisjes mee. Ondertussen werd ik dicht gemaakt en mocht ik mijn placenta bekijken. Vond ik zo interessant!

Na 40 minuten mocht ik eindelijk ook naar mijn meisjes en kon ik ze aan de borst leggen!

Wil jij ook je bevallingsverhaal met ons delen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.