Een zwangerschap na een miskraam

Door Maaike – Zoals jullie hebben kunnen lezen in mijn eerdere blogs heb ik 2 kindjes. Daartussen heb ik een miskraam gehad. In deze blog zal ik jullie vertellen hoe mijn gevoel van mijn miskraam doorgewerkt heeft in de zwangerschap van mijn zoontje.

Zwanger na een miskraam

Na alle tegenslag die we hebben gehad bij mijn tweede zwangerschap die in een miskraam eindigde waren we gelukkig al vrij snel weer zwanger. Bij deze zwangerschap wist ik al zonder zwangerschapstest dat ik zwanger was. Want ik was heel erg moe en kon echt helemaal niets. Maar ik wilde de test pas doen na het weekend, omdat ik die zaterdag 2 korfbalwedstrijden op mijn agenda had staan. Natuurlijk wist ik in mijn hoofd ook wel dat dit geen goed idee was met het vooruitzicht dat er inderdaad een kleintje in mijn buik aan het groeien was en mijn moeheid op dat moment. Maar ik ben nou eenmaal een korfbalgek en daar wijkt veel (of bijna alles) voor.

Natuurlijk niet ten koste van mijn kleintje in mijn buik, maar we zouden het die dag wel gaan zien. Ergens in mijn hoofd bleef ook meespelen dat ik ook nog niets echt zeker wist. De eerste wedstrijd ging goed die dag, maar de tweede wedstrijd was ik na de eerste helft al helemaal kapot. Natuurlijk moest ik nog een helft en die heb ik (geen idee hoe) ook uitgespeeld. Maar toen kwam het pas. Ik was zo kapot dat ik echt niet meer bijkwam. Normaal ben ik als ik tot gaatje ga na een wedstrijd na 10 minuten wel weer redelijk bijgekomen. Maar nu was ik na het douchen en terugrijden naar huis nog steeds zo moe. Mijn gevoel was steeds meer dat er toch echt iets aan de hand was. Dus die test moest ik toch echt de volgende dag doen.

De zwangerschapstest

De volgende dag was het Moederdag en dus eerste wat ik deed toen ik wakker was, was de zwangerschapstest. Zo duidelijk als de test die ik had gedaan bij mij dochtertje was, zo onduidelijk was deze. Ik heb beneden nog aantal keer de gebruiksaanwijzing doorgelezen en daar stond duidelijk dat ook een lichte streep een positieve test was. Dus ik was zwanger!!! Mijn voorgevoel was bevestigd.

Natuurlijk heb ik dit meteen aan mijn vriend en dochtertje verteld. We zouden een tweede kindje krijgen. Maar ja, deze test was wel heel licht en ik heb al eerder natuurlijk meegemaakt dat het niet altijd goed gaat. Dus ergens was ik ook nog wel beetje afwachtend. Maar nu was ik wel heel moe en de misselijkheid werd ook steeds erger. Dus de dag erna eerst een duurdere test (clearblue) gekocht die het woord zwanger aangeeft en het aantal weken. Die bevestigde precies was ik eigenlijk al wist. Ik was zwanger, alleen pas 2 weken.

Spanning

Ik heb de verloskundige gebeld en die gaf aan dat we mochten komen voor een vroege echo om mijn twijfels een beetje weg te nemen en alvast te kunnen zien of nu wel alles goed zat. Met 6 weken zwangerschap mochten we langskomen voor een echo. Op van de zenuwen lag ik op de tafel en er ging een golf van blijdschap door me heen toen we inderdaad een kindje zagen en er een hartje klopte. Wat een opluchting!!! Maar de vorige keer was het ook pas fout gegaan met 7,5 week. Dus de spanning bleef.

Nog steeds geen vertrouwen

Gelukkig was met de 10 weken echo ook alles goed en zou de spanning bij mij weg kunnen zakken. Maar ondanks dat elke echo en controle goed was bleef ik geen vertrouwen hebben in deze zwangerschap. Dat uitte zich vooral in heel onzeker zijn en ook niemand vertellen dat ik zwanger was. Alleen onze directe familie en mijn beste vriendinnetje wisten ervan. Dit was niet zo extreem lastig, omdat het namelijk zomervakantie was en ik allemaal wijde jurkjes kon dragen.

Eigenlijk wilde ik deze zwangerschap ook op een “bijzondere” manier naar buiten brengen. Dat was dus ook mijn smoes dat ik het voor me hield. Ook de 20 weken echo was helemaal goed en eigenlijk was er dus helemaal niets wat mijn onzekerheid vorm kon geven. Maar toch bleef het gevoel bij mij dat er iets fout zou gaan.

De zwangerschapsaankondiging

Toen we op zomervakantie waren met ons dochtertje waren we in een dierentuin en daar liep een ooievaar los rond. Dat was voor mij het moment dat ik een extreem leuke foto kon maken van mijn dochtertje met deze ooievaar. Ineens viel het kwartje. Ik moest nu wel een keertje andere mensen gaan vertellen dat ik zwanger was. Ik kon het ook amper nog verbergen. In de auto was het voor mij het moment om de foto te bewerken en deze dan op social media te zetten (ik was toen 25 weken zwanger). Nu wist iedereen dat ik zwanger was. Ik kreeg allemaal super lieve reacties natuurlijk.

De rest van de zwangerschap

Ik kan niets anders zeggen dan dat mijn gevoel compleet absurd was, maar ik kan het alleen maar wijden aan de miskraam die ik heb gehad voor deze zwangerschap. Mijn zwangerschap is helemaal goed gegaan en er was ook zeker niets waarom ik me druk moest maken. Enige was achteraf gezien dat ons zoontje te snel geboren is. Hij is namelijk al voor 37 weken geboren en in een tijdsbesef van 2 uur en 45 min. Dat heeft hem en mij veel energie gekost. Maar mijn zwangerschap was verder zorgeloos eigenlijk.

Maar de miskraam heeft dus een groot deel van mijn zwangerschap beheerst. Gelukkig heb ik nog wel een beetje kunnen genieten, maar het echte genieten kwam pas na 25 weken. Toen durfde ik het vertrouwen te hebben in mijn lichaam en mijn kindje.