De geboorte van Thomas

Vandaag is het de beurt aan gastblogger Kathy. Zij vertelt het verhaal over de geboorte van haar zoontje Thomas. Een bijzondere bevalling, die opeens zo snel ging dat haar man niet bij de geboorte was!

Weeën na 29 weken

De zwangerschap liep vooral niet vlekkeloos. Bij 29 weken kreeg ik, zoals bij mijn eerste zwangerschap, vroegtijdige weeën en waren ze heel bang dat ons kleine mannetje geboren zou gaan worden. Wat volgde was een opname met weeënremmers en longrijping voor de kleine.

We moesten blij zijn met elke week die hij bleef zitten. Gelukkig deed hij dit wel, alleen met heel veel voorweeën. Elke week kreeg ik controle in het ziekenhuis bij dezelfde assistent verloskundige. Zij maakte af en toe een 3d plaatje van onze kleine man, En hield ons goed in de gaten.

33 weken zwanger

Bij 33 weken heb ik bij de verloskundige aangegeven dat ik niet meer kon door alles en dat ik geholpen wilde worden indien dit mocht. Zij vertelde mij dat zodra ik 38 weken was, ze mij zou proberen te gaan strippen.

Strippen

Toen ik richting de 38 weken liep, werd het steeds heftiger voor mij zowel lichamelijk als  geestelijk, dat we bij de controle van 38+3 weken besloten om te laten strippen.

Om half 12 op 9 november mocht ik mij melden voor het strippen. Ik was samen met mijn moeder omdat mijn man niet goed tegen ziekenhuizen kan. Hij valt flauw van de geur en omgeving.

Gelukkig had ik al 3 cm ontsluiting maar hierdoor was het wel erg gevoelig, maar had iedereen goede hoop dat het door zou gaan zetten. De verloskundige zei toen ik weg ging;  “morgenochtend als ik mijn computer aanzet, dan zie ik gewoon staan dat je bevallen bent”.

Toen we naar huis toe gingen, had ik al lichtjes bloedverlies en lichte krampen maar dat was normaal. In de middag heb ik samen met mijn dochtertje bij mijn ouders thuis pannenkoeken staan bakken en besloten we na het eten rond half 7 naar bed te gaan.

Omdat ik mijn dochter niet meer mocht tillen en doen, en zij op dat moment net 2,5 jaar was sliepen wij bij opa en oma zodat hun mij konden helpen. Mijn man sliep in verband met werk in ons eigen huis maar had wel zijn telefoon op scherp staan.

Gebroken vliezen

Rond half 9 werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest, maar ik had een vreemd gevoel in mijn lichaam. Terwijl ik de trap af liep naar beneden, voelde ik iets lopen tussen mijn benen.

Blij was ik dat ik merkte dat mijn vliezen gebroken waren. Zoals afgesproken met het ziekenhuis moesten we dit opvangen om te kijken of het helder was. Rond 9 uur heb ik het ziekenhuis gebeld, en mochten we langs komen. Ik had gezegd dat ik zelf nog wel kon rijden maar dat ik wel mijn vaders auto mee mam. Ook namen we voor de zekerheid de ziekenhuis tas mee.

Nog steeds 3 centimeter

In het ziekenhuis aangekomen, werd ik opgevangen door de dienstdoende arts. Ze wilde voelen of er meer ontsluiting was nadat er een ctg gemaakt was. Ik had helaas nog steeds 3 cm ontsluiting en ze wilde me naar huis sturen zodat ik daar kon afwachten tot de weeën regelmatig kwamen.

Ik had hier een vreemd gevoel bij en heb dit toen uitgesproken naar de arts toe. We hebben toen  afgesproken dat ik rond half 1 a 1 uur in de nacht opnieuw gecontroleerd zou worden. Hierdoor kon ik in het ziekenhuis blijven en mocht er iets gebeuren dan had ik hier een prettiger gevoel bij.

Ik mocht lekker ontspannen douchen bij hun en mijn moeder hielp me hierbij. Dit was uiteindelijk maar goed ook want ik kon me weeën al gaan wegzuchten.

Weeën

De weeën werden in een rap tempo heftiger en ik kreeg steeds meer moeite om  ze weg te zuchten.
Wat heb ik lopen schreeuwen en schelden en me moeder haar handen fijn geknepen. Ik heb een aantal keer om pijnstilling gevraagd maar omdat ik met controle nog steeds 3 cm had, wilde ze het nog niet aan me geven.

Het ene moment liep ik door de kamer heen en weer te ijsberen en het andere moment lag ik te zuchten en te doen en hielp me moeder me met me ademhaling. Mijn weeën kwamen zo snel achter elkaar dat ik onwijze moeite had om deze op te vangen. Ook kreeg ik rug- en beenweeën en daarbij hielp voor mij het heen en weer lopen dan weer.

Doordat het druk was werd het later voordat ze kwamen controleren hoeveel ontsluiting ik zou hebben, maar ik had al een behoorlijk aantal keer op de bel gedrukt omdat ik voelde dat ik moest persen. Mijn moeder en de verpleegkundige bleven zeggen dat ik moest zuchten want ik mocht nog niet persen. Iedereen hield zich eraan vast dat ik rond 10 uur pas 3 cm had, En dus nog niet ver kon zijn.

Bijna 10 centimeter!

Toen de arts kwam controleren hoever ik met mijn ontsluiting was, schrok iedereen zich te pletter want ik had al dik 9 bijna 10 cm dus dat ik wilde persen, vonden ze ineens niet zo vreemd meer.

Er werd als een gek een bed geregeld en ik werd met een sneltrein naar de verloskamer gebracht. Mijn moeder liep achter me aan met alle spullen maar ook al bellend dat mijn man, dochter en vader naar het ziekenhuis moesten komen. Ook mijn zusje werd gebeld want die zou net als bij de eerste bevalling foto’s maken van de bevalling zelf.

Thomas!

In de verloskamer wilde ze nog 1 keer controleren qua ontsluiting en met dat kleine ritje van de daycare naar de verloskamer bleek ik dus op 10 cm te zitten en mocht ik meteen gaan persen.
Dit was om 3.28 uur. Na 2 of 3 keer persen werd om 3.37 uur onze zoon Thomas geboren met een gewicht van 3460 gram. De foto’s van de bevalling mis ik wel heel erg omdat ik bij mijn dochter vanaf het moment van inleiding tot geboorte alles op foto heb.

Mijn zusje kwam helaas net te laat. Wij hebben pas een foto toen Thomas al op mijn borst lag en de navelstreng door oma werd doorgeknipt.

Mijn man, dochter en vader kwamen pas later toen Thomas al geboren was. Het ging zo rap dat iedereen tevreden terug keek op een super snelle bevalling zonder pijnstillers zoals de verloskundige zei.

Wil je ook je bevallingsverhaal met ons delen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.