De geboorte van Roos

Door missende eileiders was het voor Diana niet mogelijk om op de natuurlijke manier zwanger te raken, dus ze kwam meteen in het ivf traject terecht. Na een mislukte poging, een missed abortion en een miskraam raakte ze zwanger van Roos. Vandaag vertelt Diana haar bevallingsverhaal!

Missende eileiders

Door missende eileiders was het niet mogelijk om zwanger te worden op de normale manier. Wij zijn dus meteen terecht gekomen in een ivf traject. De eerste poging was met 6 embryo’s met 1 verse terugplaatsing en 2 in de vriezer die goed genoeg waren.

De eerste terugplaatsing – zwanger!

Na de eerste terugplaatsing was ik meteen zwanger en wat een blijdschap! De eerste echo was bij 7 weken. Alles was goed, een kloppend hartje en een perfecte grootte. Ik ben meteen spullen gaan kopen, ik kon het gewoon niet laten. Bij 13 weken weer een echo, het bleek een jongen te zijn, Dave!

Bloeverlies

Even later kreeg ik bloedverlies. Het ging niet goed, ik had veel krampen, maar nog steeds een  kloppend hartje. Wel bloedafname gedaan en 2 dagen later weer… Mijn hcg nam af en was niet goed. Ik ging veel googelen en las dat dat degelijk wel kon dus hoopte nog steeds op het goede… Op 5 december werden de krampen heel erg, ik kroop bijna op de grond. Ik verloor een hele stolsels, ik voelde het er gewoon uitkomen… Toen ik terugkwam in het ziekenhuis bleek mijn baarmoeder leeg te zijn. ik had dus toch een miskraam gekregen, waar ze al bang voor waren.

We zijn meteen de volgende cyclus doorgegaan met de cryos… Ik heb mezelf geen tijd gegeven voor verdriet (zo stom) en de cryos werden ook niks. 1 missed abortion en de andere was gewoon helemaal niks.

Volgende poging

Door naar de tweede poging. 23 blaasjes met 21 eicellen en ik had zware overstimulatie. Ik wilde echt heel graag een verse terugplaatsing, want in mijn hoofd zat echt dat dat beter zou zijn. Ik moest na de punctie bedrust houden en enorm veel drinken zodat mijn bloed niet dik zou worden en ik geen vocht in mijn buik zou krijgen. Ook moest ik elke dag de waarden van mijn bloed laten prikken, omdat het met overstimulatie gevaarlijk kan zijn als je dus hcg gaat aanmaken.

Op het randje een terugplaatsing gehad met in gedacht dat het ons niet gegund zou zijn. Ik ben op vakantie gegaan met een vriendin en daar toch maar eens getest. 2 streepjes! Ik heb serieus 3 keer per dag getest, 2 weken lang.

Angst

Wat was in bang… Ik heb wekelijks echo’s laten maken en alles zag er goed uit. Pas na 17 weken kon ik echt geloven dat ik zwanger was…. Nu liggen er nog 6 embryo’s is de vriezer en ik heb een prachtig meisje waar ik smoor verliefd op ben.

Inleiding

Madam had geen zin om mijn buik te verlaten dus ik werd ingeleid… wat een hel! Na 4 uur weeën nog steeds maar 1 cm ontsluiting… Ondanks dat ze mijn vliezen hadden gebroken en de opwekkers maar bleven ophogen. Ze had ook gepoept in het vruchtwater. Uiteindelijk stond hij zo hoog dat ik in mijn wee bleef hangen, het was echt ondragelijk. Heb bewust gekozen dat ik absoluut geen pijnstilling wilde. Mijn man heeft de zuster geroepen en dat was maar goed ook.

Omdat mijn baarmoeder dus niet meer ontspande ging het hartslag van roos van 170 naar 52. Dikke paniek! Ook had ik in 40 minuten tijd een ontsluiting van 1 centimeter naar 8. Ik kreeg weeën remmers toegediend omdat Roosje het niet trok… Een shot adrenaline heb ik ook gekregen om te hopen dat het hartje van Roos weer naar boven zou gaan maar helaas.

‘Spoedkeizersnede!’ werd al geroepen, maar ik kreeg pers drang… Oké, persen dan, dus met 8 cm in plaats van 10 want Roos moest eruit! Bij mijn laatste perswee stopte de wee en daar hing Roosje er half uit met haar hoofd. Door de remmers die ik gekregen had waren mijn weeën weg… Dus persen zonder weeën en ik had geen idee wat ik aan het doen was. Ze was ook nog eens een sterrenkijker, dus dat maakte het ook niet makkelijker.

Roos!

Roosje was eruit maar ze ademde niet en huilde niet. Ik kon bijna niks zien, ik zag alleen een paarse baby met zwart haar… Na voor mijn gevoel hele lange tijd kwam daar het huiltje… En kreeg ik Roosje op mijn borst. Kon het niet beseffen dat ze er was! Iedereen schrok van haar paarse kleur waar ik echt een beetje boos om werd, want ze was en is de mooiste baby die er bestond!

Wil je ook je bevallingsverhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.