De geboorte van Nina

Een tijdje geleden vertelde gastblogger Kathy over de geboorte van haar zoon Thomas. Nu vertelt ze opnieuw haar bevallingsverhaal, maar dan die van haar dochter Nina! Terwijl Kathy na 28 weken zwangerschap al weeënremmers en longrijpingsprikken kreeg, is Nina gelukkig toch nog een tijdje blijven zitten.

28 weken zwanger

Dat deze zwangerschap niet makkelijk zou gaan verlopen merkte we met 28 weken, toen Nina nog in mijn buik zat, en heel veel pijnlijke weeën veroorzaakte. Ik mocht meteen in het ziekenhuis blijven en kreeg weeënremmers toegediend inclusief longrijpingsprikken. Gelukkig reageerde mijn buik op de weeënremmers en hielden ze ons nauw in de gaten.

Ik kreeg in het ziekenhuis te verwerken dat ik een bacterie bij mij droeg wat gevaarlijk kon worden tijdens de bevalling voor zowel mij als Nina. Zodra mijn vliezen braken, moest ik dan ook direct bellen en zo snel mogelijk aan de antibiotica gelegd worden en minimaal 2 zakken binnen krijgen voordat Nina geboren werd.

10 mei 2014

Ik kan van deze bevalling heel weinig nog herinneren dus probeer alles zo goed mogelijk te vertellen. Doordat ik zo slecht kon lopen, sliep ik bij me ouders thuis.

Mijn moeder en ik zaten 10 mei in de avond samen het Eurovisie songfestival te kijken, terwijl ik wel iets voelde. Ik belde het ziekenhuis op en hun advies was om het de nacht aan te kijken en de volgende ochtend bijtijds te bellen om te overleggen.

11 mei 2014 – controle

Zo gezegd, zo gedaan… Zondagochtend vroeg in de ochtend heb ik gebeld dat het niet gestopt was en wat de bedoeling nu verder was.

Mijn eigen gynaecoloog had die dag dienst en die vond het verstandig als ik even langs kwam voor een check, ook in verband met de aanwezige bacterie. Mijn moeder en ik gingen richting het ziekenhuis, met de verwachting toch wel weer naar huis gestuurd te worden. De assistent deed de ecg aan en vervolgens het lichamelijk onderzoek. Toen madame de eendenbek spreidde schrok ze, want mijn vliezen waren inderdaad gebroken. Alleen niet zoals je altijd in films ziet, maar waarschijnlijk met een hoge scheur.

In het ziekenhuis blijven

Mij werd medegedeeld dat ik nu toch echt wel bleef en dat ze mij zouden gaan inleiden met de antibiotica zakken die er als een malle in moesten. Mijn moeder belde mijn vader op met de vraag of hij zo snel mogelijk de ziekenhuistas wilde gaan halen thuis.

Ook belde ze mijn man op dat het echt zou gaan beginnen en mijn zusje, want die zou de geboorte voor mij vastleggen op foto.

Mijn vader heeft zo snel de tas gehaald dat hij vergat dat er nog een flitscamera stond vlak bij de kruising met het ziekenhuis. Dit hebben we geweten ook want die bekeuring kwam naderhand binnen.

Mijn man kwam niet naar het ziekenhuis toe omdat hij niet tegen ziekenhuizen, bloed et cetera kan. Ik wilde niet dat ik me druk moest maken over hem, dus hebben we samen besloten dat mijn moeder aanwezig zou zijn bij mijn bevalling inclusief mijn zusjes zodat ik altijd foto’s had om na te kijken.

Pijnstilling

Doordat ik onwijs veel pijn had, vroeg ik op een gegeven moment op een ruggenprik, maar omdat het zondag was, kon het wel even duren voordat er iemand in huis was om hem te zetten. Ik heb gevraagd of er nog iets anders was, wat ze me konden aanraden en dat was er.

Remifentanil in een pompje die ik zelf bedienen kon. Deze kan namelijk al gegeven worden vanaf 4 cm. Het nadeel is wel dat de harttonen van moeder en kind in de gaten gehouden moeten worden. Ook het zuurstofgehalte in het bloed van de moeder houden ze in de gaten.

Doordat ik dit pompje kreeg, ben ik helaas een groot deel van de bevalling kwijt. Er is een foto gemaakt van mij, mijn moeder en mijn zusje die ik als ik die terug zie me elke keer niet kan herinneren dat deze gemaakt is.

Nina is geboren!

Nina is geboren om 21.16 uur, met een gewicht van 3375 gram en deed het direct heel goed. Ze dronk ook best wel snel uit de borst. Het jammere wat ik echt ervaren heb, is dat na de geboorte alles heel lang duurde omdat ze kennelijk een geboortegolf hadden.

Het duurde lang voordat ik gehecht werd, maar ook geen begeleiding gehad met de borst geven aan Nina. Ook in de dagen die volgde in het ziekenhuis was er geen begeleiding hierin.

Toen ik in me kraamweek thuis was en wij 2 kraamverzorgsters kregen, merkte ik in de eerste dagen dat ik het helaas niet ging vol houden. Alles deed zeer, en ik was te emotioneel om er mee door te gaan. Maar ben onwijs blij dat ik het wel geprobeerd heb!

Vind je het leuk om meer te lezen van Kathy? Kijk dan eens op haar eigen blog; BlogbyKathy!

Wil jij ook je bevallingsverhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.