De geboorte van Jess

Baby Jess lag in een stuitligging en er werd een keizersnede gepland. Maar net voor de keizersnede draaide ze zich toch nog om, waardoor de keizersnede niet doorging en Jess toch thuis geboren kon worden! Vandaag lees je het hele verhaal.

36 weken zwanger

Toen ik 36 weken zwanger was bleek de baby in een stuitligging te liggen. Ze had al op de kop moeten liggen en de kans dat ze dat nog zou doen werd steeds kleiner. Ik werd doorgestuurd naar de gynaecoloog.

Naar de gynaecoloog

Bij de gynaecoloog kreeg ik hetzelfde te horen, maar dat wist ik al wel. Ik kon namelijk precies voelen hoe ze lag. De opties werden doorgesproken. Ik kon kiezen voor een draaipoging, een stuitbevalling of een keizersnede. Ik wilde liever geen keizersnede dus ik koos voor een draaipoging. Die vond een paar dagen later plaats.

Draaipoging

Het draaien voelde niet fijn, maar ik had meer pijn verwacht. Het lukte vrij snel om de baby te draaien en ze lag helemaal goed. Nu mocht ik wachten op de weeën, maar dat kon nog wel even duren.

Maar toen ik net thuis was, voelde ik iets geks gebeuren in mijn buik. Al snel wist ik wat er aan de hand was, ze had zich weer omgedraaid! Ik belde de gynaecoloog meteen op. Ik moest nadenken of ik nog een keer een draaipoging wilde. Maar als ze nu terug draaide, waarom zou dat de tweede keer dan niet gebeuren…. De gynaecoloog zei dat die kans inderdaad aanwezig was.

Geplande keizersnede

Bij de volgende afspraak spraken we af dat het toch een keizersnede zou worden. Ik zag een stuitbevalling absoluut niet zitten en de gynaecoloog vertelde dat daar meer risico’s aanzitten dan wanneer het kindje goed ligt. De keizersnede stond gepland als ik 39 weken zwanger zou zijn.

Toch gedraaid?

Toen ik bijna 39 weken zwanger was, had ik me helemaal voorbereid op de keizersnede. Maar toen voelde ik opeens hetzelfde als na de draaipoging. De baby draaide zich om! Ik belde meteen naar het ziekenhuis en ik mocht langskomen om te kijken of het echt zo was. En ja hoor, ze lag goed om! Nu mocht ik toch natuurlijk bevallen. Aan de ene kant was ik blij, maar aan de andere kant was ik er vanuit gegaan dat ze 2 dagen later gehaald zou worden. En nu zou het zelfs nog drie weken kunnen duren!

Terug naar de verloskundige

Ik mocht weer naar mijn eigen verloskundige omdat ik nu geen medische indicatie had. Ik vertelde wat er was gebeurd en ze had duidelijk medelijden met me. Toen ik bij de verloskundige was had de baby er eigenlijk al moeten zijn. De verloskundige stelde voor om me te strippen in de hoop dat dat de bevalling zou opwekken.

De eerste weeën?

En ja hoor, toen ik thuis was kreeg ik al wat krampen. Ik wist niet zeker of het weeën waren, maar voor de zekerheid belde ik mijn man alvast. Hij werkt vlakbij maar hij is niet altijd bereikbaar, dus ik wilde hem even vertellen dat hij zijn telefoon bij zich moest houden.

Ik besloot snel even boodschappen te doen, zodat ik dat in huis zou hebben voor als de weeën echt door zouden zetten. Met een kraamverband in mijn onderbroek voor het geval mijn vliezen zouden breken, haalde ik een paar opwarmmaaltijden en wat te drinken in huis. Leek me wel handig om in huis te hebben.

Het zet door!

Thuis ging ik op de bank liggen en ik keek een serie. De weeën werden steeds iets sterker, maar het was nog goed te doen. Maar even later ging het snel en ze werden steeds heftiger. Mijn man was bijna klaar met werken en ik belde de verloskundige. Ze kwam even checken en ik zat op 3 cm. Ik had gehoopt op meer, maar ik ging er al een beetje vanuit dat het nog niet veel zou zijn.

Mijn man kwam thuis en hij had geen idee dat de bevalling al begonnen was, omdat hij niks meer van me had gehoord. We aten snel iets, maar ik had weinig trek. ’s Avonds werden de weeën steeds pijnlijker en ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Onder de douche, in bed, staand, op alle manieren deed het pijn. Ik wilde graag thuis bevallen, maar ik wist niet of ik het wel ging trekken zonder pijnbestrijding.

9 cm ontsluiting

Maar de verloskundige kwam met heel goed nieuws, ik had opeens al 9 cm ontsluiting! Ze was zelf ook heel verbaasd en ze ging snel alle spullen uit de auto halen. Alles werd klaargelegd en even later kreeg ik persdrang.

Volledige ontsluiting

De verloskundige voelde weer en ja hoor, ik mocht gaan persen! Wat was dat een opluchting, nu kon het niet lang meer duren. Ik zat helemaal in een roes en voor mijn gevoel was ze er binnen 10 minuten. Later hoorde ik dat ik meer dan een half uur geperst had.

Jess!

Daar was ze, en ze begon meteen te huilen. Een hele opluchting! Alles zat erop en eraan en ze deed het super. Toen kon onze kraamtijd beginnen!

Wil jij ook je bevallingsverhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.