De eerste echo

Door Maartje – En daar was het dan, het spannendste moment van mijn leven. Ik was misselijk, duizelig, moe (want ik had geen oog dichtgedaan), hyperactief (van de spanning) en ik kon amper denken. We stapten de verloskundigenpraktijk binnen en ik kreeg even geen lucht meer.

Twee miskramen

Voor deze zwangerschap heb ik 2 miskramen gehad. De eerste keer zagen we bij de verloskundige een ‘vruchtje’ zonder hartslag. Ik had toen al het vermoeden dat het niet goed zou zitten, want ik had opeens bijna geen kwaaltjes meer. De tweede keer begon ik opeens te bloeden en was het al snel duidelijk dat ik weer een miskraam had.

Opnieuw zwanger

Toen raakte ik opnieuw zwanger. Doodeng, superleuk, alles tegelijk. Ik mocht komen voor een vroege echo, en die had ik toen ik 8 weken zwanger was. Nou, ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest.

De eerste afspraak bij de verloskundige

Ik dacht dus even dat ik geen lucht meer kreeg. ‘Gaat het?’, vroeg mijn vriend terwijl hij zijn arm om me heen sloeg. ‘Nee natuurlijk gaat het niet! En blijf van me af!’ Had ik al verteld dat ik sinds kort een beetje last heb van zwangerschapshormonen?

Gelukkig waren we al snel aan de beurt. ‘Kom maar even zitten’, zei de verloskundige. ‘Nee dank je, ik ga wel vast liggen want ik wil niet nog langer wachten op die echo’, was wat ik wilde zeggen. Maar dat durfde ik niet, dus ik glimlachte en ging zitten.

‘Ben je een beetje gespannen?’ No shit, sherlock… ‘Eh ja.. Ik heb hiervoor 2 miskramen gehad’. ‘Nou, zullen we dan maar meteen een echo doen?’ Thank you lord! Ik ging gauw liggen, want ik dacht even dat ik flauw zou vallen van de spanning. Vervolgens dacht ik dat ik moest kotsen, maar dat bleef me gelukkig bespaard.

De eerste echo

Al snel zag ik iets wat de vorm heeft van een baby’tje. ‘Leeft het?’ ‘Jazeker! Kijk, hier zie je het hartje.’ En toen kwamen te tranen. Van de opluchting, van de spanning (want dat blijft waarschijnlijk totdat ik hem of haar in mijn armen heb), en waarschijnlijk ook een beetje van de hormonen. ‘Bijzonder hè?’ ‘Ja, zo mooi!’ snikte ik.

De verloskundige voerde wat metingen uit, en ik bleek inderdaad 8 weken zwanger te zijn. Nog absoluut geen zekere termijn, maar volgens de verloskundige is de kans dat het nu goed gaat heel groot. De kans op een miskraam na het zien van een hartslag bij 8 weken zwangerschap schijnt heel klein te zijn, dus aan die gedachte klamp ik me maar vast.

De volgende echo

Waarschijnlijk was het vrij duidelijk hoe gespannen ik ben, want de verloskundige zei meteen dat we over 2 weken weer een echo maken. ‘Om me gerust te stellen’. Heel erg fijn, natuurlijk. Ik had verwacht dat ik nog 4 weken zou moeten wachten, dus dit kwam als een flinke meevaller.

Je snapt misschien wel dat ik alweer aan het aftellen ben naar de volgende echo!