De couveusetijd van Christiaan

Laatst hebben jullie het verhaal over de geboorte van Christiaan kunnen lezen. Christiaan werd geboren na een zwangerschap van 35 weken en 3 dagen en hij werd geboren met een groeiachterstand. Daarom werd hij naar de couveuse afdeling gebracht. Moeder Ilona vertelt daar vandaag meer over.

Door Ilona;

Christiaan werd vrijwel meteen na geboorte naar de couveuse afdeling gebracht. Hij was met 35 weken geboren en had 3 weken groeiachterstand uiteindelijk. Hij was maar 44 cm en woog 1900 gram. Daardoor werd hij direct onderzocht door de kinderarts op de afdeling. Daar kwam ik pas na middernacht helaas.

Klein en fragiel

Daar lag hij dan, in een warmtebedje, met een sonde in z’n neusje en een infuus in z’n armpje. Hij zag er zo klein en fragiel uit. Zo kwetsbaar. Daarnaast had ik ook absoluut nog niet het besef ineens moeder te zijn.

Buidelen

Ik mocht de volgende dag (dezelfde dag dus maar dan na een paar uur slaap) met hem buidelen.
Huid op huid contact is heel belangrijk voor zulke kwetsbare kindjes. Hierdoor reguleren ze hun temperatuur en hun ademhaling stukken beter. Ze zijn dan dicht bij een bekende geur, die van mama of papa. En het is ook heel goed voor de binding.

Want dat is wat je de eerste dagen doet. Elkaar leren kennen en een band maken met elkaar. Ik leerde voor het eerst een maat 0 luier omdoen, wat is dat een gepriegel! Ik leerde borstvoeding geven aan een prematuur en omgaan met alle draadjes die aan zijn lijfje zaten. Een draadje voor sondevoeding, eentje van zijn infuus, eentje voor de saturatie en 3 van de hartmonitor! 6 draadjes!

Bezoek

Bezoek moesten we heel minimaal houden. Er mochten maar 3 volwassenen, inclusief 1 ouder, in de couveusekamer zijn. Mijn schoonouders zijn langs geweest, mijn beste vriendin en de opa en oma van mijn man. Meer niet. En ik ben blij met die keuze, want ik was zelf ook op na elk bezoek. Hoe kort het ook duurde. Gelukkig hadden mijn schoonouders ook nog wat kleertjes gekocht. Want ik had niks in maat 44.

Zonder baby naar huis

Een week lang kon ik genieten van dat prachtige mannetje en kon ik de hele dag door (echt 24 uur) naar binnen lopen. En na die week, toen kwam de klap pas. Ik mocht naar huis terwijl Christiaan achterbleef. Toen we dat te horen kregen zei ik heel optimistisch van: tot vanavond schatje. Waar de verpleegkundige mij meteen tot halt riep.

Het was beter voor mijzelf om pas morgen weer langs te komen, ook ik moest tot rust komen. Chris was in goede handen. Ik ging erg verdrietig naar huis, waarom was ik niet zo’n moeder die haar baby mee naar huis mocht nemen?

Ik kwam binnen in een blauw versierde woonkamer. “Hoera een jongetje!” Mijn schoonouders hadden de kamer versierd. Zo lief. Na alle kaarten gelezen te hebben, ben ik naar bed gegaan. De intentie was om te gaan slapen maar ik heb alleen gehuild. Een prematuur, met al die zorgen. Ik was nu ineens moeder. En wat was ik vermoeid. En ik moest nog zoveel doen. Het kamertje was gelukkig al in orde, dat hadden we al geregeld. Kleertjes gewassen maar niks in maat 44, niets wat ik zelf gekocht had. Uiteindelijk ben ik in slaap gevallen.

Hoe mijn dagen eruit zagen

De volgende ochtend stonden we vroeg op om tegen 8 uur bij de kleine te zijn. Klaar om hem te wassen, voeden en aan te kleden. Zoals iedere ouder elke ochtend doet. Mijn dagen bestonden uit opstaan, kolven, naar Chris toe, voeden en daarna kolven, even koffie, voeden en daarna kolven, maar huis om te eten en te slapen en na het avondeten weer naar Chris om te voeden en te kolven. Voor het slapengaan kolven en midden in de nacht weer kolven.

Rooming-in

Toen Christiaan 2 weken oud was, was hij eindelijk van zijn sonde af. Hij kon het zelf allemaal drinken. Hij hield zich op temperatuur en deed zich niet onder voor een a-terme baby. Ik werd weer opgenomen voor de rooming-in. 24 uur laten zien dat ik alleen kon zorgen voor de kleine. Geen monitors, geen verpleegkundige die de zorg op zich namen, alles zelf doen. Best pittig maar het was de test voordat we naar huis konden.

Naar huis

De volgende dag mochten we naar huis. Hij was aangekomen en klaar om mee genomen te worden. Maar wat is dat spannend. Je weet dat je het kan, maar thuis sta je er ‘alleen’ voor. We kregen gelukkig nog couveuse nazorg van de zorgverzekering. Een regeling voor couveuse kindjes. Dan heb je nog recht op 12 uur kraamzorg. Voor 3 dagen dus. Ze kon ons weinig meer leren over wassen en aankleden maar gaf bruikbare tips over krampjes, over borstvoeding en flesvoeding, en had zelf een tummytub meegenomen om hem in te wassen.

De verloskundige waarbij ik onder controle had gestaan is, toen we met zijn alleen thuis waren, ook nog geweest. Als nabespreking en gewoon om te genieten van een klein hummeltje. Met haar en de kraamhulp is toen besproken te stoppen met borstvoeding. Het kostte mij teveel energie en had zelf geen tijd om bij te komen of ik moest alweer aanleggen of kolven. Daarnaast had Christiaan veel moeite om te drinken, het kostte hem ook teveel energie. De fles was beter voor hem.

Na 19 dagen hadden we eindelijk ons zoontje voor onszelf. En konden we eindelijk ons eigen ritme gaan aanleren.

Inmiddels is hij 3 jaar oud en is het een echte peuter geworden. Hij heeft wat voedselallergieën en de opstart thuis ging niet helemaal lekker maar we zijn er gekomen. Nog altijd is hij wat ontregelt na drukke dagen of in grote menigtes. Misschien nog wat te licht voor zijn lengte maar hij heeft alle achterstanden ruim ingehaald, voor hij 1 jaar werd.