De geboorte van Daley

Na een spontaan mailtje van lezer Jamie was er een nieuwe rubriek geboren. Een rubriek waarin moeders hun bevallingsverhaal vertellen, en Jamie vertelt vandaag over de geboorte van haar zoontje Daley.

27 november 2016

Yes, de 40 weken bereikt! Maar… Geen buikpijn, geen weeën, ik voel me eigenlijk prima. Helaas dus nog geen baby.

28 november 2016

Controle bij de verloskundige. Omdat ik het echt zat ben, besluit de verloskundige mij te strippen.

29 november 2016

Het strippen heeft tot op heden geen effect. Omdat ik niet weet wanneer de baby zich zal aankondigen besluit ik om alvast maar de kerstboom op te tuigen (straks heb ik daar geen tijd meer voor). ’s Avonds zijn wij rond 23:00 uur gaan slapen. Ik voelde de baby die avond erg weinig, maar nadat ik een trappeltje had gevoeld kon ik met een gerust hart gaan slapen.

30 november 2016

01:00 uur: Bingo! Jackpot! Het is begonnen… Man man wat was ik blij! Ik werd wakker met een soort van menstruatiekrampen. Heel vervelend, maar toen ik op de bank ben gaan liggen dommelde ik af en toe wel weg, tot er weer een aantal “kramp minuutjes” waren. Ik heb het volgehouden tot 05:00 uur en toen besloten om Mike wakker te maken. Zijn wekker zou een halfuur laten gaan. Ik wist niet of het verstandig was om hem naar zijn werk te laten gaan.

Uiteindelijk vanaf 05:15 uur werd het serieus en moest ik de weeën echt weg gaan puffen. Vanaf dat moment ben ik ze ook echt bij gaan houden en ze kwamen om de 5 a 6 minuten. Om 08.30 uur kwam de verloskundige een controle doen, 3 cm. Hmm… Om 10.30 uur zei ik tegen Mike dat ik het gevoel had dat ik moest poepen. Ze kwamen sneller en onder de douche werd ik duizelig. Ik kon me herinneren dat dit vaak geen goed teken is.

Naar het ziekenhuis

De verloskundige stelde voor om naar het ziekenhuis te gaan (ik wilde daar sowieso bevallen). Langzaam hebben we alle spullen gepakt en heb ik mijn moeder gebeld. Ze stond voor de klas op dat moment en nam een toets af. Zodra ze klaar was, kwam ze direct naar ons toe. Rond 12:00 uur kwamen wij zelf aan in het ziekenhuis. Door alle rompslomp, de rit, afleiding zakte mijn weeën weg. Toen ik eenmaal weer een beetje geïnstalleerd was en pas toen mijn moeder ook was (14:15 uur), kon ik ontspannen.

Man, wat zijn die weeën gemeen en scherp! Helaas duurde mijn ontsluiting enorm lang. We hebben pijnstilling overwogen zodat ik wat kon rusten, maar ik wilde het graag zelf proberen. Ik heb uiteindelijk van alles geprobeerd om zo goed mogelijk te ontspannen en de ontsluiting spoedig te laten verlopen.

10 cm ontsluiting

Om 17:00 uur zat ik op 6 cm. Om 17:35 uur kwamen de weeën om de 3 minuten. Jeetje mina, mag ik nog ademhalen? Rond 18:00 uur kreeg ik een wissel van de verloskundige, daarna ging het erg snel. Rond 19:45 uur had ik eindelijk: 10 cm!!! Op bed, baarkruk, bed, baarkruk en vervolgens toch maar weer op bed. Het lukte me helaas niet om ons kindje over het ‘heuveltje’ heen te krijgen, mijn weeën zakte continu af (ze waren heel onregelmatig) en moest de gynaecoloog er aan te pas komen.

Daley!

Om 21:35 uur werd ik overgedragen, ik kreeg direct weeënopwekkers. Ik weet nog dat de gynaecoloog zei (terwijl zij zelf alles gereed maakte): als je het gevoel hebt dat je moet persen, pers dan, maar luister goed! Dit heb ik goed in mijn oren geknoopt, met behulp van een knip en weeënopwekkers heb ik Daley om 21:57 uur op de wereld gezet.

Man, man, man… Wat een dag! Maar wat een geluk! We hebben een zoon en hij heet Daley. Met zijn 54 cm en 3770 gram was het een heerlijk mannetje! Het eerste wat ik zei tegen Mike: het blijft er echt maar bij één hoor. Helaas hebben we 2 nachten in het ziekenhuis doorgebracht. Maar daarna mochten we lekker naar huis! Heerlijk. Inmiddels genieten we volop van Daley en is hij alweer een halfjaar. O ja, hoe cliché het ook klinkt, maar ik zou alles zo weer over doen! GENIET is wat ik tegen iedere moeder (en vader) wil zeggen!

 

Wil jij ook je bevallingsverhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.