Anoniem; Ik wilde geen kinderen, nu heb ik er vijf

Ik kreeg een heel bijzonder verhaal binnen van een lezer. Ze wilde eigenlijk helemaal geen kinderen, maar ze heeft nu 2 dochters en daarnaast heeft ze de voogdij over haar 3 kleinkinderen. Vandaag vertelt ze haar verhaal.

Geen kinderwens

Ik heb nooit een kinderwens gehad. Als kind riep ik nooit dat ik moeder wilde worden, en toen ik ouder was dacht ik er nog precies zo over. Toen ik 24 was raakte ik ongepland zwanger. Ik heb abortus en adoptie overwogen, maar ik kon het beide niet over mijn hart verkrijgen. Samen met mijn man nam ik de beslissing om het te houden.

Een tweeling

Toen ik eindelijk een beetje aan het idee dat ik moeder zou worden was gewend, bleek ik zwanger te zijn van een tweeling. Mijn wereld stond opnieuw op zijn kop. Ik was er helemaal niet blij mee. Het leek me heftig en de zwangerschap was veel risicovoller.

Uiteindelijk is de tweeling met 35 weken geboren. Te vroeg, maar ze deden het heel erg goed. Ik was moeder van twee prachtige meiden, en sinds hun geboorte voelde ik me helemaal moeder. Ik was ontzettend blij met ze en ik genoot heel erg.

De puberteit

Het ging heel goed met de meiden, totdat ze in de puberteit kwamen. Ze waren beide alles behalve makkelijk, maar A. was nog een stuk moeilijker dan haar zus. Ze kwam op jonge leeftijd in aanraking met drank en drugs, kwam veel te laat (of zelfs heel de nacht niet) thuis, en ze loog over van alles en nog wat.

Zwanger

Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ze was 17 jaar en midden in de nacht kwam ze op mijn slaapkamer. ‘Mam, ik ben zwanger.’ Ik dacht nog even dat ik droomde, maar het was echt. ‘WAT?!’ ‘Ik deed een test en die zei dat ik zwanger ben.’

Ik wist niet wat ik ermee aanmoest. Ze was in geen staat om een kind op te voeden. Ze woonde nog thuis, ze zat nog op school, ze had geen vaste relatie.. We hebben er uren en uren over gepraat, maar ze wilde het houden.

Weer een tweeling

Ik mocht mee naar de eerste echo, waar we ons helemaal lam schrokken. Ze bleek zwanger te zijn van een tweeling. De verloskundige grapte nog ‘Ja het zit natuurlijk ook wel in de familie’, maar ik vond het alles behalve grappig.

Ze was zwanger van een jongen en een meisje die met precies 37 weken werden geboren. De eerste weken was ze een geweldige moeder. Ze deed alles zelf en ze had mijn hulp niet nodig. Totdat alles weer een beetje normaal werd.

Oppassen

Ze vroeg me steeds vaker of ik op kon passen. Eerst om een paar uurtjes bij te kletsen met vriendinnen, vervolgens ging ze een avondje stappen.. Het gebeurde steeds vaker, ze was vaker niet thuis dan wel. Ik deed het met liefde, maar toen ze opeens de volgende ochtend niet thuis kwam, had ik er genoeg van. Ik belde, en belde, en belde.. Ik was doodongerust. ’s Middags belde ze me eindelijk terug om me te vertellen dat ze een dag later pas terug zou komen.

Toen ze eindelijk thuis was, zei ik dat dit niet kon. Ik vond dat ze zelf voor haar kinderen moest zorgen. ‘Prima’, zei ze. De volgende avond zag ik haar om 21.00 uur naar beneden komen, met de tweeling. Ze ging naar vrienden, zei ze. Ik vroeg of ze dat verstandig vond, met twee kinderen. Ze vroeg of ik dan op kon passen, maar dat weigerde ik. Ze zei dat ze ze daar dan wel in bed zou leggen.

Drugs

Ik had er geen goed gevoel bij en ik maakte me zorgen om de baby’s. ’s Avonds belde ik haar. Ik vroeg waar ze was en ze reageerde vreemd. Ik dacht eerst dat het kwam omdat ze geen zin had om met me te bellen, maar al snel had ik door wat er aan de hand was. Drugs. Ik vroeg of ze high was, en ze zei ‘Ja’. Ik besloot de tweeling op te halen.

Toen ik daar binnen kwam vond ik het vreselijk dat er twee baby’s in dat huis waren. Iedereen was high, sommige mensen waren totaal van de wereld. Ik nam de tweeling mee en ik heb ’s nachts geen oog dicht gedaan.

Voogdij

Ze gedroeg zich niet als een moeder, en ik was bang dat ze haar kinderen in gevaar zou brengen. Nadat ze toe gaf dat ze niet wist of ze met de drugs kon stoppen, wist ik genoeg. Ik belde de huisarts om erachter te komen of ik de voogdij over de kinderen kon krijgen. Daar werd ik verder geholpen en ik ging een gesprek aan met mijn dochter.

Ik vertelde haar dat het goedschiks kon gaan, of kwaadschiks. Die voogdij zou ik waarschijnlijk toch wel krijgen. Ze stemde in om de voogdij aan mij over te dragen.

Opnieuw zwanger

Een paar maanden later ging ze het huis uit. Het leek veel beter te gaan met haar. Ze gebruikte geen drugs meer en ze dronk zelfs niet.. Al snel bleek waarom. Ze was opnieuw zwanger. ‘Deze hou ik zelf mam, deze is voor mij’.

Tijdens de zwangerschap had ik er wel wat vertrouwen in dat het goed zou komen. Ze ging samen met haar vriend op zoek naar een nieuwe woning, ze had een leuke baan, ze leek alles goed geregeld te hebben. Maar een paar weken na de bevalling gingen ze uit elkaar. ‘Hij is een klootzak’, was de reden. Verder wilde ze er niks over vertellen.

Ze trok met haar zoontje bij een vriendin in. Ze vroeg mij weer vaak om op te passen. ‘Is leuk voor de tweeling’, was haar argument. Ik vond het helemaal niet erg om op te passen, maar wat heb ik me in die tijd een zorgen gemaakt. Om mijn dochter, maar vooral om mijn kleinzoon.

Zorgen

Toen ik haar ’s avonds een keer niet kon bereiken, ben ik naar het huis van haar vriendin gereden. Er werd niet open gedaan, maar ik hoorde de baby huilen. Ik heb haar nog een paar keer gebeld en uiteindelijk heb ik de politie gebeld. Ik wist niet wat ik anders moest doen. Ik wist niet hoe lang mijn kleinzoon al aan het huilen was, ik moest naar binnen.

De politie deed de deur open en ik zag mijn kleinzoon in zijn bedje leggen. Hij was helemaal overstuur. Hij had overgegeven en dat was al opgedroogd. Ik pakte hem op en ik heb hem een fles gegeven. Hij had duidelijk honger.

Ik heb de politie die avond meteen verteld dat ik de voogdij over mijn kleinzoon wilde. Deze keer was mijn dochter het er niet mee eens. Dat hij zo lang alleen was geweest, was niet haar schuld volgens haar. Ze noemde het een ongeluk. Ik noem het ‘zoveel drugs gebruiken dat je je bewustzijn verliest, iets wat je niet doet als moeder’. Dit was gebeurd bij vrienden en heel wat uren niet meer wakker geworden.

Voogdij

Ondanks dat mijn dochter niet meewerkte, ging het vrij makkelijk. Inmiddels heb ik al een paar jaar de voogdij over haar kinderen. Het blijven haar kinderen, maar ik voed ze op. Mijn dochter ziet ze een paar keer per week. Dat gaat heel goed en met haar gaat het ook steeds beter, hoewel het met ups en downs gaat.

Terwijl ik vroeger helemaal geen kinderen wil, heb ik nu 2 dochters en de voogdij over mijn 3 kleinkinderen. Inmiddels weet ik niet beter, en mijn kleinkinderen ook niet. Hoewel het natuurlijk best gek is om je kleinkinderen op te voeden, geniet ik ontzettend van ze.

Wil jij ook je verhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@voormamasdoormamas.nl.